De vlinder vertrekt


Terwijl ik dit schrijf is het nog precies 23 dagen 12 uur en 30 minuten voordat het vliegtuig zal vertrekken richting Bonaire.

Vorige week de laatste dienst gehad op mijn werk. Na bijna 3 jaar bij het Spaarne Gasthuis gewerkt te hebben, afscheid genomen van mijn collega's.. (Mijn collega's hebben me nadrukkelijk gevraagd te blijven schrijven dus ik begin alvast braaf.)

Na 3 jaar is het wel weer eens tijd voor wat anders.. "Alweer?" Hoor ik sommige mensen denken. En dat is een terechte vraag. Want ik heb toch al wat banen gehad voor mijn jonge 27 jaar. Afgelopen week evalueerde ik mijn leven eens..  Het plan was dat het leven zou gaan volgens een rechte lijn een duidelijk begin en een duidelijk eind... Maar die rechte lijn van mij gaat meer zoals dit.


Wel bijzonder dat leraar Ruud 

Gortworst van het HBO-V eens

Tegen mij zei:" jij bent een vlinder." 
Toen ik hem vroeg wat hij daar mee bedoelde zei hij: "jij zal nooit lang op een plek blijven, jij zal op meerdere gebieden je interesses vinden en niet van eentonigheid houden." Ik vond hem nog al vaag, hoezo ik een vlinder? Oké het is toevallig mijn lievelingsdier, maar in mijn hoofd ging op dat moment de planning van mijn tijdslijn nog steeds recht. Het drong pas tijdens mijn recente levensevaluatie door dat de beste man toch gelijk had gekregen... Qua werk, huis en relaties.. Ik fladder maar door en door.. En niet altijd door mijn eigen keuzes fladder ik weer naar het volgende, maar gedwongen of niet ik pak het altijd weer op en fladder weer verder en vind daar weer nieuwe uitdagingen en kracht. Het had makkelijker geweest als de lijn recht was geweest dat moet ik toe geven, maar was het leven dan ook interessant geweest? 

Zoals de planning die nooit gaat zoals ik wil dat hij gaat, wordt het ook niet ik vertrek maar wij vertrekken.. En die wij is inneens niet meer een zij. 
Jeetje wat ben ik daar ook weer van geschrokken, denk je alles op de rails te hebben zit je inneens weer in een achtbaan. Afijn. Wel heeft het me doen inzien dat niets is voor altijd, dat verwachtingen teleur stellen en dat de levenweg niet recht is.. En dat ik maar moet gaan met de flow. Als een vlinder op de wind en maar zien waar ik weer neerstrijk. 

Nog 23 dagen 11 uur en 44 minuten voordat de grote stap genomen wordt.  Emigreren, ver weg van mijn vrienden en familie die ik enorm ga missen stuk voor stuk.. Mijn heerlijke huisje is leeg en sleutels zijn ingeleverd.. Maar zoals mijn oom ooit zei "het leven is als een trein (oké mijn rails zijn dan wel een achtbaan) sommige mensen stappen in jouw wagon, sommige mensen stappen tussentijds uit op een perron, en sommige blijven zitten tot het eindstation. 
Dit heeft me geleerd te doen accepteren dat het zo gaat. En ik weet dat de echte vrienden tot het eindstation zullen blijven. Hoe ver de afstand ook is, hoe moeilijk de tijden ook zijn. 

Deze laatste tijd zal ik gebruiken om afscheid te nemen, voor te bereiden en te genieten van alles wat Nederland mij nog te bieden heeft wat ik straks zou kunnen gaan missen.. 

Ik fladder rustig naar de grootste stap van mijn leven so far...

Ayo en tot snel

Lisa Sentveld